Biografia

Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca koło Kęt i Lipnika (obecnie dzielnica Bielska-Białej). Ród Kaczorowskich pochodzi z Michałowa k. Szczebrzeszyna. Karol Wojtyła ochrzczony został dnia 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca, wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę wKrakowie. W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia Lolek.
Był chłopcem bardzo utalentowanym i usportowionym. Regularnie grał w piłkę nożna oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec. Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w 1932 r., zmarł na szkarlatynę w wieku 26 lat Edmund, brat Karola. Chorobą zaraził się od swojej pacjentki w szpitalu w Bielsku.

Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę
w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku, według jego katechetów, wyróżniała go także ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem - występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity

14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku.
W pierwszym roku studiów Karol przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w Krakowie. Czas od października 1938 do lutego 1941 roku to okres wytężonej nauki Karola na studiach, spotkań grupy literackiej, a także tworzenia własnej poezji.
Dnia 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola. W 1942 i 1943 jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić Śluby jasnogórskie.

1 września 1939 r. hitlerowskie Niemcy zaatakowały Polskę. Rozpoczęła się II wojna Światowa. Wybuch wojny utrudniał kontynuację studiów, tym bardziej, że uczelnie wyższe zostały przez okupanta zamknięte.
W tej sytuacji Karol Wojtyła, by nie zostać wcielony do wojska, albo wysłany na roboty, musiał sobie znaleść pracę. Zatrudnił się w zakładach chemicznych Solvay, a później
w kamieniołomie na Zakrzówku. Na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczęło się tajne nauczanie. Słuchaczem tajnych kompletów był także Karol Wojtyła. Na początku lat czterdziestych, po śmierci ojca, związał się z Teatrem Rapsodycznym. Wziął udział w kilku przedstawieniach, m. in. w Kawalerze księżycowym Mariana Nieżyńskiego. Sztuka cieszyła się ogromnym powodzeniem w całym Krakowie. II wojna Światowa dostarczyła młodemu wrażliwemu aktorowi i poecie wielu bolesnych przeżyć. Obserwując trudną sytuację wojenną, postanowił nieść pomoc i pocieszenie ludziom, zostając księdzem.

Kapłan

Ă“wczesnym krakowskim arcybiskupem, a jednocześnie i przywódcą duchowym Polaków walczących z niemiecką i radziecką okupacją pod nieobecność prymasa Augusta Hlonda, był ks. Adam Sapieha. Zajał się on młodym Karolem Wojtyłą, widząc w nim dobrze zapowiadającego się duchownego. 1 listopada 1946 r. właśnie z jego rąk Wojtyła przyjął kapłańskie święcenia. Wyjechał później na studia teologiczne do Rzymu, po czym po dwóch latach wrócił do kraju. Został wikarym w Niegowici i potem w parafii Św. Floriana w Krakowie. To właśnie podczas pracy w tej parafii, zaczął się angażować w ruch duszpasterstwa akademickiego. Ze swoimi studentami organizował wędrówki w góry, przekazując im w czasie tych wypraw prawdy wiary, naukę Kościoła, zachęcając do życia zgodnie z nią. Rozwijał swoje talenty pisarskie, ale także i naukowe, bowiem rozpoczął wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (tu ponad 20 lat kierował Katedrą Etyki). W 1958 r. został biskupem. W latach od 1963 do 1965 obradował II Sobór Watykański. Aktywny udział w jego pracach wziął biskup Karol Wojtyła. Wniósł ogromny wkład w powstanie wielu dokumentów soborowych. W 1963 r. został metropolitą krakowskim, cztery lata później kardynałem. W październiku 1978 r., po śmierci papieża Jana Pawła I, wyjechał do Rzymu na jego pogrzeb i mające się odbyć konklawe. Wyniku wyboru kardynałów nikt nie mógł przewidzieć. 16 października 1978 r. nad dachem Kaplicy Sykstyńskiej pojawił się biały dym, znak że został wybrany nowy papież.
Z balkonu Bazyliki rozległy się słowa: Habemus papam! Kardynałowie wybrali na następcę Świętego Piotra, Polaka Karola Wojtyłę, który przyjął imię Jana Pawła II. Swój pontyfikat zaczął Jan Paweł II dość niekonwencjonalnie słowami: Nie wiem czy potrafię się wyrażać jasno w waszym ... naszym języku włoskim, więc jeśli się pomylę to mnie poprawcie. Wywołało to wielki entuzjazm tłumów zgromadzonych przed Bazyliką

Jan Paweł II był pierwszym papieżem Słowianinem i od ponad czterystu lat pierwszym, który nie był Włochem. Jego pontyfikat był jednym z najdłuższych w historii, a trwał 27 lat. Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r.
W czasie swojego pontyfikatu odbył 102 pielgrzymki (w tym 7 oficjalnych i 1 nieoficjalną do Polski), spotykał się w najwyższymi ówczesnymi głowami państw Świata. Wydał 13 encyklik, 12 adhortacji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich, ale także Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Katechizm Kościoła Katolickiego. Ogłosił błogosławionymi 1267 osób, a ponad 450 kanonizował.